KAPSAM

Ormanların ve orman alanlarının ekolojik, ekonomik ve sosyal fonksiyonlarının; yöresel, ulusal ve küresel düzeylerde şimdi ve gelecekte diğer ekosistemlere zarar vermeden yerine getirilebilmesi için, biyolojik çeşitliliğini, verimliliğini, yenilenebilme kapasitesini, hayatiyetini ve potansiyel varlığını sürdürebileceği bir şekilde ve oranda kullanımı ve iradesidir.

Tarla ürünü, bahçecilik ve hayvancılık tür seçim özellikleri ve yetiştiriciliği; su yönetimi, toprak işleme-arazi hazırlığı ve kültür metotları, toprak asitliliğinin kontrolü, gübre-kimyasal kullanımı ile mevcut tür potansiyelinin ve hasadının korunması ve geliştirilmesi safhalarında  iklim değişikliği ve çevresel olumsuz etmenlere dayanıklı ve diğer ekosistemlerle uyumu ve arazi kullanım politikalarını, arazi sahipliliği ve hakları ile yatırımlar-işleme prosesleri etkinliği dahil sosyo-ekonomik fonksiyonları da kapsayan özellikle ekonomik bilimsel uygulamalı işletmeciliktir.

Sürdürülebilir Orman Yönetimi (SOY), Sürdürülebilir Tarım Yönetimi (STY) ve Sürdürülebilir Çevre Yönetimi (SÇY) konularında bilimsel ve teknolojik gelişmelerin, özellikle uygulamaya dönük proje, faaliyet ve deneyimlerin sonuçlarına dayandırılarak yansıtılması durumunda, ekonomik, ekolojik ve sosyal gelişim beklenmektedir.

Sürdürülebilir Orman Yönetimi (SOY), Sürdürülebilir Tarım Yönetimi (STY) ve Sürdürülebilir Çevre Yönetimi (SÇY) konularında, özellikle uygulamaya dönük araştırma projeleri, faaliyetler ve deneyimlere dayalı sonuçların; çeşitli eğitim programları, yayınlar, toplantılar, çalıştaylar, görsel ve işitsel tanıtım kanallarıyla, ilgili uygulama, üniversite ve araştırma kurumları ile işbirliği içerisinde, Orman Genel Müdürlüğü, ilgili kamu kurumları, özel sektör, sivil toplum kuruluşları ve tüm taraflara ileterek ve hazırlanacak yaygınlaştırma stratejileri doğrultusundaki faaliyetlerle uygulamaya katkı sağlanacaktır.

Sürdürülebilir Orman Yönetimi (SOY), Sürdürülebilir Tarım Yönetimi (STY) ve Sürdürülebilir Çevre Yönetimi (SÇY) kapsamında beklenen bilimsel ve teknolojik gelişimin sektörler arası işbirliği ve entegre yaklaşımları güçlendireceği ve sürdürülebilir doğal kaynak yönetiminde etkinliği arttıracağı bilinmekte, katılımcı ve karşılıklı etkileşimin kurumsal, mali ve yasal iyileştirmeler sağlayarak iletişimde etkinlik beklenmektedir. Doğal varlıkların yönetiminde sağlanan ekonomik, ekolojik ve sosyo-kültürel fonksiyonu dengeleyen yaklaşımlı iyi yönetişim, ulusal farkındalığı, bölgemiz ve ötesine yansıtacak ve özellikle doğal varlıkların sınır aşan ve işbirliğini zorunlu kılan konularında bölgesel ve kültürel strateji ve politika oluşumlarını etkileyecektir.

Özellikle tarım, orman, balıkçılık, turizm ve su yönetimleri altındaki doğal kaynağın tür, genetik ve habitat çeşitlilikleri ile biomlarının korunması ve sürdürülebilir kullanımıyla, çevreye duyarlı ekonomik gelişmeyi sağlama iradesidir.

Dünyanın karasal biomlarını oluşturan ormanlar, çayırlar, tundralar ve çöller ile sucul biomlar içerisinde ormanlar, biyolojik çeşitlilik bakımından ülkemizde özel öneme sahiptir.

Özellikle sera gazlarının artışı, ormansızlaşma, deniz ekosistemlerinin tahrip olması ve nüfus artışı nedeniyle oluşan küresel ısınmanın etkisi altında, iklim değişikliğinin; ekosistemlerde değişim ve çölleşme, kutup bölgelerinde buzulların eriyerek su seviyesinin yükselmesi, okyanuslarda asitleşme, ekstrem hava olayları, flora ve fauna türlerinde yok olma şeklinde belirtileri gözlenmekte ve çevresel etkilenmelerin özellikle Akdeniz Bölgesi orman ekosistemleri üzerinde riskler oluşturacağı bilinmektedir. Sınır tanımayan bu iklim değişikliğine karşı azaltım ve uyum stratejilerinin geliştirilmesi ve uygulanması doğrultusunda, ülkelerde düşük karbon ekonomilerine geçiş yanında Birleşmiş Milletler İlkim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi yükümlülükleri dikkate alınarak uluslararası işbirliği programını zorunlu kılmakta, insan ve biyolojik yaşamda başlayan ve ileriki yıllarda daha fazla etkileneceğimiz büyük göç hareketlerine çözümler getirilmektedir.

Doğal varlığımızı oluşturan hava, su ve toprağın korunması, peyzaj ve havza entegre planlama prensipleri doğrultusunda kalitelerinin yükseltilerek, sucul ve karasal ekosistemlerin sağlık-hayatiyet, duyarlılık, biyolojik çeşitlilik, doğal yenilenme, koruma ve verimlilik kapasitelerinin geliştirildiği ilgili program ve taraflarla birlikte koordineli yönetimdir.

Hava, su ve toprak üzerinde etkileri görülen örneğin orman yangını, kuraklık, fırtına ve azot çökelmesi gibi etmenler yanında doğal kaynak yönetim planlarının bu kritik doğal varlığımıza olan etki derecelerinin belirlenmesi araştırma, izleme ve değerlendirme gerektirmektedir.